Belki sen hiç yıldız kayarken,
Evinin çatısına (çıkıp) uzanıp üşümemişsindir.
Kim bilir belki de hiç görmemişsindir yıldızları,
Hep bulutlar engel olmuştur,
Ay gözünü almıştır, kör etmiştir seni...
Sadece Ay’a bakmışsındır evrende,
Ardı gözükmeyen merdivene bakıyorum,
İnsanların önce kafası çıkıyor,
Herkesin telaşı ayrı...
Kimi etrafına,kimi arkadaşına bakıyor yürürken,
Başı önde olanların mahcubiyeti malum.
Öğrenciyiz sözün kısası,dert biter mi? ..
Bildiklerim ve gördüklerim bizi uyandırsın,
Sen tasalanma biricik,onlar bizi durdursun...
Bilinenin ötesinde,bilinmeyenden uzakken,
Sen tasalanma güzel,dertler kadeh doldursun...
Geçelim güzelleşelim...
Yanan yürek olsun koca vücuttan,
Asi gençliğimizin bize verdiği en güzel hediyeydi fakir günlerimiz.Hem zaten fakir olmasak ne kadar zevk verebilirdi ki 2001...
Asi günlüğümüzün en garip satırıydı yaşadığımız yıllar.Belki de en yalnız mısralarıydı yaşadığımız şiirin bu yıllar...
Zorlu okul taşlarında kafamızı yormayan tek şeydi dersler.zaten insan dostluğu bilmedikten sonra derslerin ne önemi var...
Gidişinle anlaşıldı dostluğun lugattaki anlamının gerçek anlamı olmadığı.Lugatın sadece içeriğe yaradığı...
Özlendin be dost,çok emeğin geçmiş ki bize,özlendin be asim...
Bir şiirdir yaşamak,
Elleri avuçlarında bir ürperti,
Mısraları hayatının takvimi,boş sayfaları ise,
Henüz akrebin ulaşamadığı rakamlar...
Saniyesi ataların,yelkovanı dünyayı paylaştığın insanlar,
Akrebiyse sensin bu yaşamın.
Anlatamadığım birçok aşkım oldu,
Anlayamadığım,anlamsız,
Bir tek sana aşık oldum.
Onlarca kez bu çamura battım,
Çıkılması zor bir tek sen oldun.
Deniz mavi olacak mı bu sabah?
Yoksa yine yeşil mi görünecek bana?..
Çok mutluluk getirmişti zamanında,
Ben ona arkamı döndüğümden beri,
Bir başka tatsız dalgaların sesi...
Eskiden olsa güneşi paylaşırdı benle kuşluk vakti,
Bir siyah bulut kaydı güneyden kuzeye,
Bir yamanmış sevda mendili,
Acı bir tebessüm çocuk suretinde,
Ateş gibi parlayarak söndü,
Paltosundan rüzgarlar savururdu güneye...
Dural
Fabrikanın zehirli dumanları arasında büyümüştü,
Çocukluğunu arka bahçede geçirmişti,
Dört tekerleklisini araba parkında sürmüştü,
Haşarılığını Gülşen Teyze’ de dindirmişti (yitirmişti)
Benim gibi, bizim gibi
Güle güle derken sana ağlayamadım,
Koklayamadım çok sevdiğim kazağını.
İlk defa titremedi ellerim,dondu.
Uğurlarken seni kanlanmadı gözlerim,
Ne maviydim,ne yeşil turkuvaz kaldım gölgende,
Yalnızlıktan sararmış beyaz bir gül gibi soldum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!