Ey benim gönlü güzel kadınım,
yüzü ayı kıskandıran sevdiğim,
avuçlarım sensiz yetim kaldı,
gönlüm gidişin ile perişan oldu,
şimdi boynu bükük ve kimsesizim,
Gitmemen için denizleri boşaltır,
gökyüzünü saçının sarısına boyarım.
eğer engel olacaksa gitmene ayrılık hançerini
göğsüm de parçalarım,
demir dağı eritip,sana yollar açarım.
Hep mi gizli dökülür göz yaşları,
Hep aynı kişi için mi sel olur,
Gözler kan çanağı oldu ağlamaktan,
Sen hiç bir zaman görmez oldun akan yağmuru,
Gözyaşları Aşk-ı Ravza için olsun,
Feda olsun sana yağmur.
Ey gül cemalim;
- Bir oda köşesin de yapayalnız enkazlar içindeyim,
- Kalbim kırık ve yaralı bir şair misali mısralar da dertliyim,
Ey benim gökyüzüne benzeyen güzel yüzlüm,
Sen gündüz güneşi,gece ayım,
Nereye baksam seni görür gözüm,
Artık keyfince dön dünya,
bu garip kül oldu yandı,
bu can kendi sonunu hazırladı.
bilmem sen hazırmısın bu gidişe,
ama beni hazırladın döne döne,
İçimden mevsimler geçiyor,
hem ısıtıyor,hem üşütüyor,
içim alev gibi,ama üşüyorum,
seni seviyorum,
ama hiç bir şey bilmiyorum.
Hira mı mağara,yoksa bizim içimiz mi ?
Kuytu da duruyorum,amansız ve amaçsız,
içim de bir buz var,eritemiyorum sensiz,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!