Hüseyin Çubuk Şiirleri - Şair Hüseyin Çubuk

İnsan var, her bir sözü ile uyuşturmuş..
Sömürene dayanak, sömürene gerekçe,
Sömürülene kader, sömürülene kelepçe,
Sömürülene pembe hayal, sömürülene, afyon olmuş..
Binleri, binlere kırdırmış, nice katliamlara neden olmuş..
Vicdan ötelenmiş, mantık ötelenmiş, kadınlar ötelenmiş..

İnsanların nasıl kazandığı ile değil,
Ne kadar kazandığı ile değer gördüğü bir toplumda;
Çalmayı beceremeyip, eline yüzüne bulaştıranlar;
O toplumun gözünde, dilinde, hırsız, dolandırıcı olurlar..
Çalmayı becerenler, ise;
Etrafında destekçileri olan, saygın, beyefendi olurlar,

İnsan, Vicdanı Kadar Cesur,
Vicdansızlığı ölçütünde korkaktır!

06/02/2013

Yeter artık yeter diyorum!
Ve meydanlara çıkıp bağır bağır bağırmak,
Sesimin yettiği kadar haykırmak istiyorum!
Uyan artık kendine gel ey halkım!
Gör artık seni sırtından vuran haini!
Görün artık vatana yapılan ihaneti!

Dost demek; her davranışınızı gayrısız, şartsız, tasdikleyen demek, değildir..

Dost; yeri geldiğinde öven, yeri geldiğinde de, çıkar gözetmeksizin, eleştirendir..

Çünkü, dost kendinizde göremediklerinizi, ancak onunla görebildiğiniz bir ayna gibidir..

Vatan aşkıyla, bağımsızlık sevdasıyla,
Kurtuluş savaşında, erkeği ile omuz omuza,
Cepheden cepheye koşmuş, onurlu kadınlarımla..
Devrimleri ile aydınlığa çığır açmış, eşsiz yüce Atamla
Dünyanın hayran olduğu, Türkiyeyim ben..

Namus, insanı insan yapan en yüce değerdir.
O, şartlar karşısında bir tercih değildir.
O, töreler öyle istiyor diye, anayı oğula, bacıyı kardeşe vurdurmak ile olmuyor.
O, insanın özündedir.
O, dürüstlüktür, sevgidir, şefkattir.
O, yanlış karşısında doğrunun, zalim karşısında mazlumun yanında olma sevdasıdır.

Dindara, vazgeçilmezlerine karşılık; hayali ahireti,
Yobaza, gözünün gördüğü, içinin çektiği her şeyi,
Emperyaliste, işgal edebildiği her ülkeyi,
Reva gören, hey Dünyanın ilahi adaleti..
Sende bir gün, utanç! adı ile alacaksın,
Tarih sayfalarındaki yerini..

Bir insanın,
Ne kadar güvenilir,
Ve,
Size karşı, ne kadar dürüst olduğunu öğrenmek istiyorsanız,
O insanın,
Başkalarına nasıl davrandığına bakın..

Sevdalanmak;
Bir çiçeğin güneşi özlemesi,
Toprağın yağmura susaması gibidir..
O,Hasrettir,
O,özlemdir..
Ve o, cana can katan yaşama sevincidir..