Bir güvercinim
Uçmaktan aciz
Uçamadığım şehirler değil
Bulutlardır halis
Yükünü taşıyamadığım bedenim değildir
Yüce dağlar duman oldu
Yüreğime dokunan gözler
Değmeyenlere heba oldu
Ola ki bir gün gider ise
Bilsin ki
Hep kıştır hazandır
Hüznüme nakş olan selalar
Bilmem kaç mevsim geçti
Baharını görmediğim sessiz edalar
Götürüldüğüm nice meyvelik bahçeler var
Kimi bahar kimi kıştır
Nihayetinde gönlümden bir nakıştır
Kimi savaş kimi barıştır
Canlı sokaklarda cansız bir kaçıştır
Kimi işinin ehli yeni romanların temsilidir
Sineyi sed çekti mehmetçik
Bu namert süngüye
Hüngür hüngür ağladı ağladı amma
Komadı toprağını bu kahpece zillette
Ne hasan tahsinler feda etti bu topraklar
Temmuz ateşiydi içimde yanan
Saf bir gönlüm vardı her güle kanan
Aşık gözü sevildiğini sanır
Gönül yalanlara rağmen dayanır
Zaman nehir gibi peşimden akar
Senelerdir yanar sönecek gibi değil bu hasret
Günün sonunda yalnız kalacaksın bu bir gerçek
Yokluğun elbet beni söndürecek
Biter gibi değil bu hasret
Yılların öfkesi üstümdedir
Yaşamaya yoktur hevesim
Bilmem açılır mı gönül kafesim
Kime dönsem duyulmuyor bu ses
Bugidişle olmaz yaşamak
Bu diyardan göçecek nefesim
Işık tuttum görmeyen bir amaya
Düsştüm lüzümsuzların arasında bir muammaya
Ağzı nankörlük kokar ak süt emmişin
Hacet yok mu artık görmek için uyanmaya
Dil oldum dilsize savunmak için hakkını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!