nesimî ve mansur’la tenim dağıldı benim;
kendi yasımı tuttum, ölüydüm, aşk şehidi...
bir ayna düşer de kırılırken bedenim,
söylenen söylenmeyenle mühürlendi idi...
düşüş düşleri oldum... –ve ‘kendinle seviş!’
dediler... Söz’ü gördüm... zaten nicedir
üstünde kar ve inkarla belenmiş meneviş
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
