nesimî ve mansur’la tenim dağıldı benim;
kendi yasımı tuttum, ölüydüm, aşk şehidi...
bir ayna düşer de kırılırken bedenim,
söylenen söylenmeyenle mühürlendi idi...
düşüş düşleri oldum... –ve ‘kendinle seviş!’
dediler... Söz’ü gördüm... zaten nicedir
üstünde kar ve inkarla belenmiş meneviş
sırları var! âh bu zehebi gecede,
at üstünden ‘eğer’i, atla kayıtsız koşulsuz
dörtnala, o serseri aynaya... bu hurufi hecede
ol!.. çıplak, mücerred ve hırkasız, çulsuz...
ordayım işte... gelgelelim, hiç bilmedim yerimi;
âh, elimle yüzerim elbet kendi derimi...
Kayıt Tarihi : 17.2.2001 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yasımı tuttum, ölüydüm, aşk şehidi...
bir ayna düşer de kırılırken bedenim,
söylenen söylenmeyenle mühürlendi idi...
Güzel bir buluş, düşündürücü.
..........
ve hilmi hocam bu mührün sahiplerinden idi.amma velakin...?
TÜM YORUMLAR (2)