Hürdoğan Aydoğdu Şiirleri - Şair Hürdoğa ...

İSTANBUL'DA BİR EVDE

Ne güneş vurur gündüzleri.
Ne ay doğar gecede.
Bu yoksulluk dolu evde
Üç can yaşarız.

RÜZGARI DİNLERKEN

Deli dolu konuşursun
Bana doğruyu söyle
Gözyaşımı toka yapıp
Saçlarıma bağladım

Tilkiler çıkmamıştı inlerinden
Dereceler soguktan patlamıştı
Çünkü donmuştu cıva
Sokak lambaları sönmemişti hala
Geceyle gündüzün buluştuğu noktadaydım
Yola çıktığımda

SAHİPSİZ YALNIZLIK

Tedavisiz bir yalnızlık içinde
Aşk olanaksız bir tutkuydu
Ele geçmezi yakalama çabası
Süresiz, derinliksiz, güvensiz

SAMSUN’DAN GELEN IŞIK

Samsun’dan doğan ışık
Şavkıdı kuzey yıldızlarıyla
Düştü Anadolu’nun ortasına
Tanrılar toprağına

SENDEN SONRA

Ardından ağlamak için
Gözyaşı dilendim düşman kapılarından
Ağlayamadım
Tüketmiş herkes gözyaşlarını

SEVGİ BEKLERKEN

Damarlarında duyar sıcaklığını
Teninde buğusunu
Varlığını hücrelerinde
İpek dantel dövmedir ruhunda

SOKAĞIN SESİYİM

Heceledim caddeleri sokakları okudum
Bitti arka sokaklar
Köprü altları,
Yıldızlarda dolaştım bir zaman

SÖYLE GECE

Her şey yerinde mi gece?
Islak mı sokaklar,sokaklarda kediler?
Kimsesiz çocuklar kaldırımlarda
Ay yerinde mi ya gezegenler?

SUS YÜREĞİM

Sus ey yüreğim, gözyaşım, isyanım sus
Biliyorum ölenlerin çığlığı ağır geldi
Düşleri istekleri ağır geldi gökyüzüne
O yüzden bıraktı onları Cizre sokaklarında