Hümanist Şiiri - Müzeyyen Önder

Düşün sadece,
Tanımadığın birinin omuzuna başını koyabildiğin an
Susuyor zaman.
Ve o sessizlikte konuşuyor
insan.

Ne doğduğun haritadaki
yerin önemi,
Ne de kazandığın etiketi.
Sadece yüreği atıyor mu
bir başkasının derdiyle,
Sokakta uyuyan biri varsa
Yüreğin hemen üşüdüğünde....

Bir çocuğun başını okşamak
Ekmeğini ikiye bölmek mesela
Suyunu paylaşmak...
Hepsi bu.

Dünya kötü evet,
Ama biz değiliz
Henüz değiliz.
Yüzümüze değil, özümüze bakıldığında
Bu ihtimali de unutma!

Çünkü biz,
Ne olursa olsun,
İyiye meyilliyiz aslında.
Yeter ki hatırlayalım
İnsana insan iyi gelmeli
Birlikteysek dünya başka...