Hûma’ Ya Mektup; Aşka Dair

-sana…-

Aşkın şairi olsaydım eğer

Gözlerinin içine bakarak yıldızları toplardım

Kurumuş mısralara bakışından mürekkep damıtarak

Buğusundan aforizm kokulu ebruli bir yalnızlık çizerdim

Gözyaşımla…

-mısraları ile şiirler tam yazıyordum,

Hûma çocukları öldürdüler…-

-sana…-

Aşkın şairi olsaydım eğer

Olurdum şair bir anda gözlerine her daldığımda

Ferinin ışığa boğduğu sokakta ve kaybolduğum bir kıtada

Sonlu bir ömrün hududuna hapsolmaya mahkûm olurdum

Adımımla

-mısraları ile şiirler tam yazarken,

Hûma yine çocukları öldürdüler-

-sana…-

Aşkın şairi olsaydım eğer

O zaman sonlu aşk göz kapaklarımı kavurur

Benliğim nefsine zulmeden bir Yunus’a savrulur

Kırlangıç yüreğimde yürüdüğümüz yolları seyre koyulurdum

Duamla

-mısraları ile şiirler tam yazacakken,

Hûma hep çocukları öldürdüler-

-sırf bu yüzden sana…-

Yâr’a, yani Allah’a…

Kapılarını açmış yolumuzu gözlemekteyken hâlâ

Enfûsten affına

İçkinden aşkına

Oyalama beni dur muhaciriz el’an O'na

Hem sen

hem gözlerin

hem de dünya hayatının şatafatında

-mısraları ile şiirler yazabildim!

Çünü Hûma tam ‘sana’ ile başlayan şiirler yazıyorken, yazarken, yazacakken bir dejavu sarmalı gibi çocukları öldürdüler. Sonra yine çocukları öldürdüler. Sonra hep çocukları öldürdüler.

İşte sırf bu yüzden Hûma

Sırf bu yüzden…-

Aşkın şairi olamadım, olmadım.

Gözyaşımla

Adımımla

Duamla

Bir kez daha geçersem eğer yolundan

Devrik cümlelere asıp

Boğacağım arzularımı işte o zaman

-mısraları ile şiirler yazdım.

Affet beni!