Hülya'ya Reddiye Şiiri - Mehmet Öztaylan

Rüyana girsin sayha sızılı ve incecik
Filiz biçesin dünya sırılsıklam körpecik

Geceler ayıklandım katran riya umuttan
Geceler zifte kandı hayali serseri tan

Şeytan imana gelme sensin hükme ilk asi
Zindan şafak getirtme sensin kalp yeisi

Gardiyan neden şensin bu sabah elem mi var
Açma kara perdeyi kutsal işkencem ağlar

Perde iliğe katlan açılmamasına hiç
Gece çekilme sakın şafak riya şafak piç

Karalı dostum cefa elbet sürünsün sefa
Zonklasın salak kafa kana bürünsün vefa

Gel acıklı dost şeytan ikimizde kör şerdeniz
Kal orada kal güven satılık ruh bendeniz

Kandırmadın mı hülya ölüme sona kadar
Ve set çektin gerçeğe diye diye namus ar

Al sana ak hakikat sana perçemli yalan
Uyan doymaz aç nefsim gözlerini aç uyan

Hülya vadettim sana feza misali yılan
Aklan karabasan kalk kabuslarımla yıllan

Sukut kainat sukut onca yalana daldın
Ne yazık ki gözümün hınç sırtına takıldın

Ölüm ve toprak kardeş ikisi de babacan
Ecelle sönen umut hülyalara akan kan

Al beni ulu boşluk sese meydan vermeden
Yoğur teni arş yokluk umuda varmadan ten

Artık yokum galiba rüzgar içimden geçti
Bir an duraksadım da hülya beynimi biçti

Nasıl şanlı ızdırap boyun eğer hülyaya
Lakin bendim yatıran umudu kan mayaya

Hülya bir lahza usan varmı tende eserin
Rüya akıllan artık ruha tak etti şerr'in