Hülya Karaca Şiirleri - Şair Hülya Karaca

İşte Bunlar Olmuş

Buğulu cam gibi olmuş yüreğimdeki gözler
Öyle buğulanmışki dünya gözüme gözükmezken
Öyle canavar ruhlu insanlar varken
Öyle acı ve çirkin olaylar olurken

Derin, yırtıcı, kanatıcı bir his bu,
Bir noktada can çekişen günün son ışıkları.
Pişmanlıklar ve hıçkırıklar içinde ağlayışım,
Zamanın geçip gidişine seyirci kalışım.

Her dipsiz bir mânânın ihtiyarcısı,

Seviyorum dediğin kızı dövdüm
Öpüyorum dediğin kızı parçaladım
Paylaşamam seni yalnız benimsin

Sana bakan gözleri mahvettim
Sana dokunan elleri kıpkırmızı ettim

Gecelerimin hüznü uyuyormusun bu gece
Sevinçlerimin sesi duyuyor musun beni
Dinmezlerin acısı dirhem merhem nerde
Sonsuzluk uçsuz bucaksız evren
Katip yazmış deftere silmezki hiç br silgi
Gönül vurulmuş o yare çözülmezki

Hasret, donmuş gözlerdeki sükûnet misali
Sönmüş yangınlardaki kül
Doymak bilmez ki aç
Zifiri karanlıktaki nokta misali

Hasret, aşılmaz dağlardaki yol misali

Dünyaya gözlerimi açtığımda ağladım,
Belki nefesimi dahi tam alamadım.
Acayip bir durumdu oksijeni tatmak,
Farklı bir ahenk canlılara katılmak.

Bir cemre bir pıhtıdan ibaretken,

.................Zülfikar babama armağandır bu şiir...........................


Su gibiydi babam akıp giden derya gibi yaşantımdan
Dertlerin son bulmazıydı içimdeki yaram
Öyle bir çare buldunki bana babam

...................................................................................................................................
“Güneş Esrarengiz Anlamıyla Batarken,
Ay, Geceye Gizemiyle Başlar.
Hasretler Lokman Ararken,
Derman Sendedir Sevgili.”
...................................................................................................................................

Sevmek, yüreğimdeki derin ızdırabım
Çığlık çığlık haykırışımdır sonsuzluğa

Sevmek, zihnimdeki kırık parçalar
Boşluğu içimde hissettiğim zaman

Geçmişi ip gibi makarama,
Sarmak istiyorum saramıyorum.

Sonsuzluktaki gizemli nura,
Varmak istiyorum varamıyorum.