Hülya Karaca Şiirleri - Şair Hülya Karaca

Şairlerin şairi
Gönüllerin tabiri
Sevdalara merhem
Dertlerin çizgisi

Kalemin sihri

Kara gözlüm şiir sözlüm, vefasız sevgilim
İnsafsız taş kalpli platonik sevgim
Bedduların en büyüğü başında olsun
Sevdaların en çekilmezi kaderine dolsun
Hançerle parçaladın yüreğimi
İç şimdi kadehinde zehiri

Adım adım gidiyorum zamanın ardından
Tek temennim mutluluk olsun mısralarda
Derman zerrede gizli beklerken öylece
Gelde bul beni babam

Uzak, çok uzaklardan bu sesleniş

Ey İstanbul;
Sokakların hüzün kokar.
Güldür ancak senin sokaklarına yakışan.
Sümbüldür camilerin, bahçelerinde buram buram
Ancak güzelliktir, muhabbettir sunulacak olan.

Ben demem ki gönlüm der ahvali,durgun ve yaslı...
Gönlüm dem tutmuş hasret olacak can canı
Gurbet derken gurbet olacak hayatı
Ben demem ki gönlüm der ahvali,durgun ve yaslı...

Sen ne dersen de kader yazılmıştır bir kere...

Karanlık ürkütücü mü sence?
Yo hayır ürkütücü olmamalı bence!
Dalıp dalıp gidiyor olmalısın herhalde
Hayallerle boğuşuyorsun ama yeniliyorsun

Karanlıklar yalancı mı sence?

Kalem mi beni kağıda bağlayan,
Yoksa kağıt mı kalemi çeken kendime?
Şiir mi duygularımı yansıtmama yarayan,
Yoksa şiire bağlılığım mı duygu yüklü zaman?

Dini tam yaşayamamak mı acaba beni üzen?

Karanlık dünyadan aydınlığa çıkmak gibi
Akşama doğan eşsiz güneş gibi
Gönülden gönüle konana bir kuş gibi
Ve bir de keremin aslıya duyduğu aşk gibi
Sende sensizliğime doğ güneş gibi

O sıcak ellerin nerde annem
Örterdin geceleri üzerimi
Bir öpücükle uyandırırdın gündüzleri

Bilsen ne kadar özlemişim seni
Gel artık dayanamıyorum annem

Farklı bir yol var biraz ilerde,
Ahengi ile her rûhu tentene gibi saran.
Hülyâ, zulmet içinde döngü gibi,
Çarpılıyor kapılar az ilerde.

Ürperten girdabıyla hassas yüreğimde,