Hülya Arısan Şiirleri - Şair Hülya Arısan

Sabır sınırları aştı,
gönülde hicrân taştı,
tükenmeyen bir telaştı
sana olan hasretim...

Dilimde nağmeler çağlar,

Sadun Aksüt çalıyor yaylı tanburla
Senelere meydan okuyor duruşuyla, tavrıyla.
Yüzlerce öğrenci yetiştirdi özveriyle, sabrıyla.
Gelir mi onun gibi üstat bir daha dünyaya.

Hasret yorgunuyum...
Çok geceler
özlem yorganına sarılıp uyudum.

Ömrümden kaç gün geçti sensiz,
sayamadım.

Seni özlemek,
Seni arzulamak
Göklere çıkmanın
Merdiveniymiş.

Kavuştuğumda anladım...

Sen misin gönülde fırtınalar yaratan
Bahtıma yazmış seni ah Yaradan
Yeter artık hasreti kaldır aradan
Bahtıma yazmış seni ah Yaradan

22 Haziran 1995

Yoksun ya yanımda
gölgede kalmış çiçek gibi
solmaktayım.
Çaresizlik girdabındayım
bitkinim;
yavaş, yavaş kuruyorum.

Sen benim ışığım, güneşim,
toprağım, ağacım, çiçeğimsin.
Denizimsin, gökyüzümsün,
varlığınla her şeyimsin.

Seninle berrak sularda yüzüyorum.

Her gece düşlere
yolculuğum var.
İçim titrer,
sabahı vuslatı bekleyene kadar.

Sesini duyumsarım

Senden esen bu rüzgâr
alsın beni götürsün.
Hayâllerimin uçuştuğu
o doyumsuz âleme.

Kucağından süzülüp

Kaçırdığın gözlerini
gözlerimin içinde hissettiğimde,
derin mutluluklar
yaşadım.

Çiğ yağmış çimen kokularını