arkandan bir tas şiir dökmemek için
yoluna mavi şiirler serdim
kanadı ak, şafağı kızıl, yarını pembe şiirler.
gel diye değil,
kâh aşktan ışıldasın elâların gül diye,
kâh sevgiliye gönülden bir buket gül diye.
hepimizin poposunda aynı şaplak izi durmuyormu oysa
mesela çocuk olmadılar mı acaba bunlar?
yedi kule, istop, yakantop oynamadılar mı?
mahalleden taşınan arkadaşın arkasından ağlayıp
annesi kızmasın diye dayak yediği arkadaşını inkar etmediler mi?
ya da aşık oldular mı mesela?
şimdi cenazeme ağladığım boşa
bilinçsiz ötenaziydi benimkisi
"sana kurban olurum","sana ölürüm" dedim dedim de
öldürttüm kendimi senin içinde.
kimbilir kaç çizgi belirdi göz kenarında
kaç ak daha yerleşti şakaklarına
görmeyeli kaç yarım gülüş geçti yüzünden
avcun yüzünde kaç kez yatırdın gözlerini ırağa
özlemedim yok
gel de demiyorum
Özlemeye de alışır mı insan?
Mesela ne kadar sonra seni düşününce nefesim kesilmeyecek?
Kaç zaman daha geçince resmine bakarken
karnımdan mideme ordan kalbime kelebekler göçmeyecek.
şair dediğin
ustayım dedikçe şiirden kopar
yüreği değil kalemi yazmaya başladıysa eğer
kalem o gün satlığa çıkar.
eski zaman şairiyim ben
komşu teyze terziler gibi
kalp emeği gönül nuru
utangaç cümlelerden
aşk dikiyorum sana
ta uzaklardan..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!