Hüllenin Şiiri Şiiri - Bahri Güler

Yürekleriyle iniverdiler gökten sevdayla yiğitler,
Ateşti naralar, korkular dağlara kaçıştı,
Sebepleriyle, devirdiler hakkı yazardı divitler,
Güneşti çerağlar, merdane, bendine bakıştı.

Beyazlar içinde indi meydana kumandan,
Almıştı tardını, kaçmıstı temkinle zamandan,
Ya cinnetti bu, ya sır ya da imandan,
Vururdu leventler, sırrı derd-i sebebin biniyle.

Askeri bakardi, andı, mahşerin resmiydi,
Şarkını garbını, sundu, devlerin hasmıydı,
Bilirlerdi sarasını, yaydı, okların cismiydi
Coşardı yigitler, sırrı merd-i alemin şeniyle.

Namları yürüdü, dündü, toyların dengiydi,
Anladı düşmanı, aydı, hilkatin rengiydi,
Durmuştu zamanı, oydu, saylerin dengiydi,
Yumdular gözlerin, sırr-ı herk-i hüllenin yeniyle..

taleplerin boşluk gibi sardığı
yanında, yamacında, korkusuz,
anlat, diyorsun bana nağmeleri..
sebepsiz, sultasız, damarımda
varken bana atadan, asıldan
mirasım, oltaları saldım şimdi,
çalar ziller, binasında huzur
mabedinin, binasıdır kıyas,
neyi görmüş gözlerin, aşkın kadar
kör olsun zemheri kadıları,
kadın olmak kadar sebepsiz
ve bulut kadar belirsiz
sağır duyguların akşamında
yargılarsın aşkı, elinde kadeh,
dalgalara bakarak daldığın öfke
düşlerin yanıltır bir gun,
belki, öylece, deyip te sunduğum
an cismimi…
_hayır_
dersin, alamam akşam buğusunu,
imbiklerde kanayarak bulduğum
türküler boğulur, yüksek hislerin
yorulur belki bir güz sonrasi,
plansız ve mekansız hislerin,
düstüğü yerde vurulan tekmelerin
neşesi, ve bencilligi tadinda, sus,
_sen de vur_
oysa neye bina etmişim ucuz
kokulu dağ kevenlerinin sesini,
üç yaz önce gömdüğün adamı,
rüzgarların işvesi, sırrımın tadıyla
_al _
bir zaman paylaşamadığım aşkının,
taze isyanıyla tanık olduğumuz
adalet ve mehmur gözlerimizle, dar,
beni kaybeder cellatlar
_manidar –
bir zaman atların sesiyle ve kuş
nefesleriyle daldığım masmavi
göllerden selam, uzaklık, makinaların
gürültüsüyle yere yıkılan kavağın
pamukları adedince uzağa üfledi
_beni _
ihtimallerin yonttuğu aşklar ve
yuvalar, ağaç kurtlarının midesinde
sıcak ve paslı akşamlarda
_kaniyor _
söylemese de derdini düşlerim
bilmedin,
od’um yaniyor...