Hükümsüz. Şiiri - Persona Non Grata

ihanet pusudaydı
baskın yedim puslu bir gecede
içimde aldanmışlığın tarifsiz acısı
boşa adanmışlığın ağır kahrı
bir arpa boyu yol gitmemişliğin
şaşkınlığı var üzerimde
artık kayıp bir kimlik gibi
yitirdim hükmümü

bunca yıl kanayan tırnaklarımla
ruhumun en kimsesiz yerinde
mezarımı kazmışım
ağlayanım yokmuş gördüm
oturup bir köşeye
yetim gözyaşları döktüm kendime
yas tutanım yokmuş
karalar bağladım çamurlar çaldım yüzüme

bir ömür yalnızlık biriktirmişim
tüm o kalabalıkların içinde
her gelenin bir çivi çaktığı
tabut kasveti var üzerimde...