Umut tüketip hep hazırdan yedi ömrümüzü hayat
Bir türlü sevinmesini ve sevmesini öğretmemişti bize
Her düş kırıklığı bir cam kesiği gibi acıtınca yüreğimizi
kaderi suçluyorduk
Hint kınası olsa yine çıkardı bu alın yazısı diyorduk
Hele birde sevip sevilmemişsen kişilik namına herşeyi kaybediyorduk
Tüm çelişkiler dolduranca beyin denen su yığınını
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
