Hücre Diyor Ki, II Şiiri - Hasan Özçelik 2

Hakkımda neler yazdınız; ne anlayıp, anlattınız,
Beni “boşluk, yok” sandınız, nasıl böyle yanıldınız.

Yaratıldık anasırdan, arıtıldık her kusurdan,
Çok farklı bir dünyayız biz, echelin düşüncesinden.

İçi boş değil, doluyum; anne-babamın soyuyum,
Genlerimle farklıyım ben, ataların torunuyum.

Soru-cevap:
“Gördüğüme inanırım, görmediğime inanmam”
Aklın gözlerine inmiş; ben de seni âlim saymam.

“İnsan küçük bir kâinat, kâinat büyük bir insan”,
Her canlının temeli ne? Düşünmez mi bunu insan (!)

“Bir iğne ustasız olmaz; bir köy muhtarsız olamaz”,
Halikımın sanatıyım, bu iş rastgele olamaz.

Keşke bilinmez olaydık, Alem-ervahta kalaydık,
“Nasıl anlattınız bizi, Ey ulema sui” diyeydik.

“Evrim” diye yol tuttunuz, hayat tasadüf sandınız,
“Tesadüf” ilim olur mu? Siz nasıl âlim oldunuz (!).

Hasan Özçelik
(14.07.2018, Isparta)