Hoyrat Rüzgar Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Şu hoyrat rüzgarla anlaşsam,
Süpürür mü ki benim de gönlümü?
Süpürür mü yılların içimde biriktirdiği
onca yorgunluğu?
Sessiz sedasız.
Süpürür mü mesela bir anne şefkatinin özlemini,
Bir nasırlaşmış yalnızlığı,
Acısı kabuk bağlayan yaraları?
Süpürür mü olmamış, yarıda kalmış hayalleri,
Boş yere bekleyişlerimizi,
Kadir kıymet bilmeyişlerimizi,
Ve bulamayışımızı ihtiyacımız olduğunda bir gıdım sevgiyi?
Süpürür mü?

Ne sen Leyla'sın şu saatten sonra ne de ben Mecnun,
Sonrası da yok, öncesi de yok,
Alttan almışlığımızın.
Rüzgar süpürür herşeyi de,
Bir bu aşka boyun eğmişliğimizi süpüremez.
Eser eser fırtına olur,
Bora olur,
Kasırga olurda nafile...
Bütün olanca çıplaklığıyla ilk günkü gibi önümüzde durur herşey.

"Rüzgar aklını alırım senin,
Esme öyle deli deli!
Düzgün es işte,
Bir süpürge edasıyla.
Süpür ne varsa,
Özlem ,acı, yara, nasır,
Aşk ne varsa.
Süpür gitsin."

Mine Yılmaz Sevinç
11.Ocak.2023
10:44