Hoşgeldin Bebek Şiiri - Gökmen Çebitürk

Hoş geldin Bebek!
Karanlıktan aydınlığa,
yokluktan varlığa...

Sana da nasipmiş bir soluk
nefes.
Kana kana solu onu şimdi...
Ye, iç!
Uyu, büyü...
Yüzün görsün,
çık ki güneşe...
Gözün görsün,
bak da âleme...
Gönlün doysun!
Gönlünü bir tebessümle çalan âleme,
hoş geldin!

Yepyeni bir senaryosun sen!
Sıfırında mazi,
tertemiz gelecek...
İkiyüzyetmiş günlük beklentin
kim bilir
ikiyüzyetmiş mevsim sürecek...
Bir anlık karar,
belki tesadüf,
belki hepsinden güçlüsü
alınyazınla,
başlamış bulunduğun mücadelene,
bir ömür sürecek saltanatına,
hoş geldin!

Bir gün aklın başına geldiğinde,
düşünme,
“Kimler geldi, kimler geçti? ” diye...
Gelenler bir şey getirmedi,
senin gibi...
Gidenler de bir şey götüremedi,
bak!
Her şey yerli yerinde.

İşte bebek, ilk mülkün bu beşik!
Bir zamanlar,
“Tahtalarla geldik tıngır mıngır,"
"Tahtalarla gideceğiz...” derlerdi,
"Paldır küldür! ! ..."
Sen şanslısın.
Senin beşiğin demirden.
Hem de su verilmişinden!
Su gibi akıp gidecek zamana,
Yaşayamayacağın her bir an’a,
hoş geldin...

Ayaklarının bağı çözülende,
Gezdiririm sana doğduğun bu yerleri.
Deden yadigârı bu tek katlı evi...
Yine onun diktiği şu kiraz ağacını...
Elinde kazma ve kürek
açtığı şu patika yolları...
Anlatırım sana,
bir bir,
"Uzamadan biçilen servi fidanları! "

"Hoş geldin Bebek! "
Seni özlemle bekleyen
Karıma,
Yuvama,
Yurduma...
Sorunlarım arasına hoş geldin!