Hoşçakal, Yüreğimdeki Sızım

Hoşçakal,
Yüreğimdeki Sızım

Hoşçakal, yüreğimdeki sızım;
Virane sokakların sessizliğinde adımlarım yankılanıyor.
Kırık dökük evlerin gölgesinde yürürken,
Yüreğimde taşınan hatıralar ardımda sönmüş yıldızlar bırakıyor.

Hoşçakal, yalnız limanın martıları,
Hoşçakal, sabahın solgun ışıkları…
Her dalga bir hatırayı alıp götürürken,
Ben de kendi yoluma sessizce düşüyorum.

Gece çöktüğünde ardımda,
Sokaklar fısıldar adımı.
Çınarların kırık dalları altında,
Yüreğimde eski bir şarkı, kırık bir melodi yükselir.

Hoşçakal, rüzgârla savrulan yapraklar,
Hoşçakal, unutulmuş mektupların sessizliği…
Ne çağrılar döner kulağıma,
Ne de kırık zaman sarar yüreğimi artık.

Bir çocuğun gülüşü gözlerimde,
Yaşlı bir adamın duaları yüreğimde…
Her hatıra bir çığlık gibi yükselirken,
Sadece sessizlikle sarıp yeni ufuklara açılıyorum.

Hoşçakal, yorgun dağların ardında kalan güneş,
Hoşçakal, karanlık gecelerin kimsesiz yıldızı…
Bütün acıları ardımda bırakıp,
Kendi gölgemle yürümeye devam ediyorum.

Gidiyorum…
Ama ardımda bıraktığım her hüzün
Beni ben yapan bir iz olarak kalacak.
Rüzgârın kollarında, yıldızların gölgesinde,
Yeni bir güne, yeni bir hayata doğru yol alacağım.

Virane sokaklar ardımda kalırken,
Sessiz bir çınar yapraklarıyla vedâ eder bana.
Her hışırtı bir hatıra, her gölge bir sır,
Bütün geçmiş bir melodidir gözlerimde.

Hoşçakal, kırık bir sazın türküsü,
Hoşçakal, unutulmuş bir bahar sabahı…
Bütün yorgunlukları, yalnızlıkları
Rüzgârın kucağına bırakıp çekip gidiyorum.

Gidiyorum…
Ama ardımda bıraktığım yıldızlar
Bana yol gösteren sessiz fenerler gibi parlıyor.
Karanlık gecede hâlâ ışık saçıyorlar,
Her biri, geçmişin bir yansıması.

Hoşçakal, kırık bir rüyam, yaralı zamanım,
Hoşçakal, içimde saklı bin bir sevdam…
Adım adım uzaklaşıyorum geçmişten,
Ama her adımda seni ve bizi taşıyorum.

Ve gidiyorum…
Şehir sessiz, sokaklar boş…
Yüreğimde fırtınalar var,
Sessiz bir şarkı yükseliyor gökyüzüne, yıldızlarla birlikte.

Hoşçakal…
Hoşçakal…
Her veda, bir ömür boyu süren bir şarkıdır,
Her sessizlik, ardında bir anı bırakır.

Gidiyorum…
Ama ardımda bıraktığım her keder
Beni ben yapan bir iz olarak kalacak.
Yeni ufuklarda, sessizliğin kucağında,
Kendi umut çiçeklerimi açtıracağım.

Hoşçakal, göğsümdeki sırlım,
Hoşçakal, yüreğimdeki sızım…
Sessizliğin kucağında, yıldızların gölgesinde
Kendi yoluma, kendi güneşime doğru…
Adım adım, sessiz ve kararlı,
Artık geçmişin gölgesine bakmadan…

Hoşçakal, yüreğimdeki sızım…
Hoşçakal…!

✍️ Nûrferah Züleyha AKTAŞ

Tarih: 03.02.2022
Saat: 17:30