Sükûnete bürünerek değer kattın her şeye, ama beni yitirdin.
Bir yağmur damlası gibi kayıp gittim avuçlarının arasından,
Gerek kalmadı artık hiçbir şey için çabalamana.
Artık olmayacak üzerine titreyen ellerim, buğulu sesim ve senli şiirlerim.
Özgürlüğe mi yoksa kalabalıkların arasında kaybolmaya mı mahkûm oldun,
Zaman gösterecek tüm içtenliğiyle.
Şimdi benim üzerime düşen tek bir şey var HOŞÇAKAL!
Mavi gözlerimi bir daha hiç görmemek üzere.
Kayıt Tarihi : 22.8.2012 01:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!