Hoş göremedik yaşamı Şiiri - Abdullah Oral

HOŞGÖREMEDİK YAŞAMI

Gün batımıyla
Koşarak dağılan bir akşamdı
Telaşsız seyrediyorum
Nisan yağmurunu.
Ağrılarımı döven dulu taneleri
Çiçek dölleyen dallardan
Pul pul döküyor beni
Sessizce içime akıyor damarlarımda ki kan.

Akşamın solgun yüzüyle
yeniden sevişme isteği.
Örselenmiş açılarımı getiriyor
oturuyor yorgunluğumun yanı başına.
Çürür gibi dökülmekte
yargısız infazlardan geri kalan yanlarım.

Süt kokan bebek
yaşlı anam gibi okşuyor özlemlerimi.
Türküler alazlanır dudaklarımda
Gidenlerin kucağında ölüler
Beşiklere söylenir ağıtlarım
Bilinmez kalmış yarın.

Uzak göklerimde yıldızlar soluyor,
Tutsaklık zehir! ini tatmış gibi.
Tırnak içinde saklı göz yaşlarım
Bak görüyor musun
Saçlarını okşayan ellerim üşüyor

Siyanürle toprağı
Nükleer atıklarla havayı
Genetik devrimlerle kirlettiler dünyamızı
Toprak zehir kusuyor zehir akıyor sular
Analar zehir emziriyor bebelerine

Son öpüşlerin izlerini taşıyor
Çatlamış dudaklar
Yoksul yanlarından tutunmuş yaşamın
Annesinin utancını sömürüyor bebe
Henüz çatlamamış dişleriyle