Hoş Gör Ki... Şiiri - Mehmet Şahan

Kusursuz insanı sorma boşuna,
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!
Huzursuz yaşamı sarma başına,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!

Ararken kusuru kendinde ara,
Arındır özünü, düşürme dara!
Yok sayıp kendini çekme kenara,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!

O, emri habisten alan duygudur
Kaynağı iblisten, yalan duygudur!
Kuşkuysa nefisten olan duygudur,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!

Noksanlık beşerin dünyasında var,
İnsanlık, her ferdin mayasında var!
Hoş görmek herkesin hayâsında var,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!

Hoş gör ki her harfin hece bilinsin,
Hoş gör ki her terfin gece bilinsin!
Hoş gör ki her mevkin yüce bilinsin,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!

Hoş görmek Allah’ın sevgisindendir,
Rahim’i Rahman’ın vergisindendir…
Habislik Şahan’ın yergisindendir,
Nefsini boş ver ki huzursuz olsun!
Kusuru hoş gör ki kusursuz olsun!