Kızını kaybetti hoca
Sel gibi idi yağmur ve fırtına
Cemaat duracaktı namaza
Susun dedi bir ses kalabalığa
Hoca yaklaştı mikrofona
İşte kızım tabutta
Kefaret olsun kalanlara
Göz yaşları aktı yanaklara
Yağmur dindi güneş açtı sonra
Hoca kızını gömüyordu toprağa
Bir melek gül serpiştirdi oralarda
Hoca bir gül aldı girdi sonsuz çukura
Öptü kokladı gülü koydu solan umuda
Kayıt Tarihi : 12.12.2014 14:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!