Hızır Şiiri - İsmail Paşalı

Hüzün kokan kağıtlara...
Sıktıkça...
Ellerimi kanatan kalemlerle...
Çok şiirler yazdım sana...

Üzülme...
Mutlu kal diye...
Hiçbirini okuyamadım....
Okuyamadım canıma....
Her aradığında...
Titreyen sesimde...
Sen güldüğümü sandın...
Yanımda değildin...
Göz yaşlarımdan...
Özlediğimi....
Sevdiğimi anlayamadın...

Bir başıma dolaştığım...
Aynı yerden defalarca kez...
Geçip durduğum...
Görenlerin...
Deli dediği...
Her baktığımda...
Anılarımda kaybolduğum...
Senin beni ilk götürdüğün...
O ışıklara nazır yerdeyim şimdi.....
Bağdaş kurup...
Oturdum...
Nasıl ama nasıl...
Hıçkıra hıçkıra ağlamışım ki...
Bir el belirdi omuzlarımda....
Ya dokuz...
Yada ondu yaşı...
Elinde üç beş mendil...
Ekmek parasına çalışan...
Ufacık bir sebi...
Sende para istemem...
Al alda gözyaşlarını sil...
İstersen bana sarıl...
Ama ağlama...,
Ağlama deyip....
Teskin etmeye çalıştıkça...
Senmişsin gibi...
Sarıldım sarıldım....
O ufacık cana...
Birisimi öldü...
Paran mı bitti...
Anlat bana...,
Vallahi billahi..
Demem kimseye....
Zaten seni tanımıyorum deyip...
Nasılda kaldırmaya çalıştı...
O ufak elleri kollarıyla...
Nasıl anlatsaydım...
Ne söyleseydim...
Aşk acısı....
Sevda yarası....
Ne deseydim...
Öylesine aciz...
Öylesine perişan....
Sensizlik bana...
Varlık içinde yokluk...
Toprak kadar soğuk...

Kul sıkışmayınca...
Hızır yetişmezmiş...
O ufak....
Ama
Yüreği büyük çocuk...
Hızır oldu....
Hızır oldu bana