Hissedersen, hissettirirsin. Hissettirdiğini, hissedersen. Hissettiğini, hissedersin.
Hissetmek...
Bu konudaki sınırsız düşüncelerimin bende uyandırdıklarının ve kalbimdeki yükünün bir kelimenin omuzlarına yüklenmesi ne acı. Karanlık bir sokakta tek başıma yürüyorum. Sadece kendi adım seslerimin yankılandığı gecede, içimden mırıldandığım şarkının, içimdeki seni uyandırması ne garip. Elbet terk edilecek caddelerin dolması neden? Sessiz bir gürültüde sokakların çığlıklarını duyuyorum. Etrafımda neşe çığlıkları atan insanların, maskeleri düşüyor karanlıkta, acıları görüyorum... Böylesine kaybetmiş mi ki ruhum bedenimi? Bir türlü kendimi bulamıyorum... Her köşe başında varlığımın derinliğindeki insanları görüyorum... Ne çok sen varmışsın bende? Her telde inleyen kelimelerin hissettirdikleri ve ona eşlik eden duru bir ses, sessizliği bozuyor. Kendimi ben de anlamıyorum. Bir tarafta artık ben olmuş sen ve senin verdiğin acılar, bir tarafta bir düğün ve kendini bulmak isteyen bir beden... Tüm bu sorunların çözümü yok, neden? Sabahın ilk ışıkları kaldırımlara vuruyor. Gözlerime yeni uğrayan uyku uzun sürmüyor. Sıcaklığıyla kucaklayan güneş ve ışıklarının gözlerime verdiği hafif ağrıyla uyanıyorum.
Kayıt Tarihi : 4.5.2012 12:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hissedersen, hissettirirsin. Hissettirdiğini, hissedersen. Hissettiğini, hissedersin. Bu sözü yazdıktan sonra duygularımın değiştiğini ve beni kaleme sürüklediğini söyleyebilirim. Her dakika yazmak ve içimdekileri dökmek istiyorum. Okulda öylesine tahtaya yazdığım bir sözün, beni bu kadar derinden etkileyeceği aklıma gelmezdi. Ama hayat bu işte sürprizlerle dolu ve ben bu sürprizi hayata geçirmek istiyorum. Devamını hala yazıyorum...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!