Zaman dediğimiz acımasız ve zalim yargıcın
Karanlık boşluklarında akıp giderken
Günah olmayacak kadar mahsum umutlara taktığı kelepçelere,
her zaman yenik düşürdüğü anlamsız konuşmalara ve koşuşturmalara,
Kördüğüm ve ulaşılamayacak kadar derin sensizliğime inat,
Geceler boyu alışılan zamanla dokunulmayacak kadar uzak ve bir o kadar da yakınsın:
Hissetmediğin kadar kalbimde, söyleyemediğim kadar dilimdesin.
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta