Hırçın Rüzgar Bir Daha Bulutlar Sokağına ...

Hırçın dalgalar limanların köşelerindeki yüzyıllık taşları tokatlarken,
Bir nazlı rüzgâr gibi gelip geçmiştin üzerimden
Bedenimde, yaşattığın ürperti, soğukluk ve heyecan vardı
Gökyüzünü, kanla örten bulutlar; bir öbek halinde…
Geçip gidiyorlardı güneşin önünden
Geçip gidiyorlardı üzerimizden…

Ve ben serin sularında kaybolup giderken,
Farklı bir dünya keşfedildi dünyaların içinden…
Ardından ayın düşürdüğü yakamoz, güneşi sönük bıraktı
Derken… Vazgeçti mahzun bulutlar denizin,
Güneşin önünde öbek oluşturup geçmekten

Kim bilir… Belki de usanmışlardı
Belki de, koparmışlardı, dışarı vurmuşlardı...
Yüreklerindeki isyan pareciklerini…
Sonra da çarpışıp, gökyüzüne bırakmışlardı
Parçacıklar halinde… Serin, masum duygularını…

Ağaçlar anlamamıştı ilkten sonra alıştılar
Çıplak bedenlerinde belirdi masum çiğ taneleri
Kimi zaman yapraklarında, dallarında…
Kimi zaman gözlerinde, pınarlarında…

Sonra da popülerliğini kaybetmenin üzüntüsünü yaşadı rüzgar!
Vurdu dalgaları limanlara, kopardı bir kızılca kıyamet
Ardından esti gürledi, esti geçti üzerimden …
O an, yaşadığım heyecan ve ürperti durduracak zannettim bu yıllanmış saati.

Sonra durulmaya başladı sular, hırçın dalgalar…
Çekildi geriye doğru deniz
Ve sen… sen nazlı rüzgar…
Uğramadın bir daha bulutlar sokağına

(Kim bilir belki de başka bahar!) 28 Aralık 2007