Hiraya inen nur Şiiri - Şükran Beşışık

Ufukta şafak sökerken,
Dünyaya nur iniyordu!
Oku diyordu:
Cebrail aleyhisselam, oku.
Rabbinin emrini!
İkra sesi aydınlatıyordu,
Dünyanın karanlığını.
Panik içinde yarasalar,
Zulmet perdesi kalkıyor,
Tomurcuklar filizleniyor,
Gül açıyordu gülüstanda!
Esiyordu Bad-ı saba...
Bütün dünya gül kokusun da,
Şeydalar ötüyordu seherde,
Hiradan uzanan gök kuşağı,
Altın harflerle parlıyordu:
'La ilahe illallah
Muhammedin resullallah'
Yazıyordu.
Binbir rayiha ile,
Soluklanıyordu canlar!
Esiyordu bad-ı saba,
Şansına seviniyordu
bütün dünya!