Hira'da ilk gece Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Hira’da İlk Gece
Bir dağın kalbinde sustu zaman,
Taşlar secdeye vardı yıldızsız bir gecede.
Ne kuş sesi, ne rüzgâr —
Sadece sonsuzluğun sessiz bekleyişi
Ve bir yetimin yüreğinde çağlayan
Kelimesiz bir dua vardı.

Göğe açılan taş merdivenlerde
Yalnızlık, bir rahmet gibi indi üzerine.
Ve kalbine dokundu bir ses:
“Oku!”

Okumak, sadece harfleri değil,
Bir ümmetin alın yazısını öğrenmekti.
Geceden bir nübüvvet doğdu o anda,
Ve karanlık, kendi içinde aydınlandı.

Ey ilk gece!
Sen bir ümmetin uyanışısın.
Sen, bir çağın küllerinden doğan
İlahi kıvılcımsın.
Bir meleğin kanadında taşıdığı
Yitik insanlığın fermanısın.

Dağın yüreğinde atılan o ilk adım
Bin yılın yükünü taşırdı.
Her sessizlik bir vahiydi artık,
Her suskunluk, ilahi bir yankı.

Ey ümmet!
Sen hâlâ o gecedeyken uyanmadın,
Hâlâ dağın eteklerinde
Işığın ismini unuttun.

Ama bil ki,
Hira’da doğan her gece
Sonsuza yürür
Ve o ses, hâlâ kalpleri arar:
“Oku!”