Hilal Uludağ Şiirleri

Yüreğimdeki güneş dönmemek üzere çekip gitmeden
Ve gecemdeki mumlar sönmeden birer birer
Gözlerim yağmur toplayan kızıl bulutlara eşken
İçimde biriktirdiğim seni çiziyorum hayalimde

Ve sen, sanki ilk dönemeçte hemen biten bir yol

Bir daha gözyaşlarım akmayacak böyle şiirlere
Böyle hüzünlü bir şarkı dolaşmayacak dillerde
Efkârlanmayacak bir daha bu gökyüzü
Yalnızlığım küsmeyecek artık bana
Ay gibi yarım kalmayacak bir daha geceler

Çok eskidendi binlerce asır öncesiydi sanki
Kızıla boyanmamıştı daha içimdeki nehirler
Acılar bir gece gibi çökmüyordu üzerime
Akreple yelkovan gibiydik yaşamla
Bir cerrah gibi el atmamıştın daha yüreğime
Sanki milyonlarca yıl öncesiydi senden eser yoktu

Dışarıda yağmur kokusu var içimde sen
Bulut bulut gökyüzü sen gözlerimde
Sen böyle dolanıyorken hücrelerimde
Fırtınalar kopar denizlerimde
Alabora olur gemilerim
Kara trenlerim durduramaz öfkesini

Cümlelerim eskisi gibi değil
Her ne varsa uğruna harcandı
Duygular paramparça
Sezgiler kayıplarda
Kelimeler yetersiz bugünlerde
Kalemim isyanlarda yine

Senden önce demek ki sevmemişim
Gökten boşalırcasına aşk yağmamış hiç başıma
İliklerime kadar ıslanmamışım aşk yağmurunda
Yeni bir tarih yazıldı bugün beyaz sayfalara
Senden öncesi ve sonrası var, bundan böyle hayatımda

İster dost ister arkadaş ister sevgili
Kırmızı kalemle çiziyorum altını bu cümlenin
Gülüşlerindeki o hüznün sebebi olmaya
Ve okyanus yüreğindeki dalgalanmaya
Hazır değilim henüz
Durma gel diyemiyorum bu sarı sıcakta

İşte bugün tüm duygularımı körelttim
Törpüledim keskin uçlarını acılarımın
Bir yol bulup dayanılır hale getirdim
Çektim dizelerden umutsuz sevdamı
Farz et ki
Ne sevdim