Hikmet Atiş Şiirleri - Şair Hikmet Atiş

Yine bir Eylül akşamı gecenin karanlığını
aydınlatan ay ışığının altında, köydeki
evimin balkonunda oturmuş seni hatırlıyorum.

Çayımı yudumlarken, salkım salkım olgunlaşmış
siyah üzüm yerken Ağustos böceklerinin sesini

Dereler akar dökülür denize,
Ne telefon var ne haberın bize,
Bir daha gelmeyelim hiç yüz yüze,
Senin yokluğuna burda alıştım.

Çayeli'nden altı kilometre içerdeyim,
Çay tarlalarıyla kaplı bir yerdeyim,
Kendime ait iki katlı bir evdeyim,
Benim oturduğum yerdir, paliva tepesi.

Yamaçtan ayrıldık, esendağ oldu köyümüz,

Uzaklardan selamlaşıp duruyorsak,
Her sabah hal hatır soruyorsak
Gönüllerdeki sevgiyi görüyorsak,
Selamım size gelsin sevgili dostlar.

Bizler sevgi saygıyı bildik bileli,

Gönülden gönüle köprü kurmaya
Benimle mutabıkmısın arkadaş
Yıllar boyunca hal hatır sormaya
Dostluk için hazırmısın arkadaş

Sağlıklı günümde yanımda olmaya

Güzel sözlerle gitsin hep dostlara selamım,
Dikkat edeceğim hiç kalp kırmasın kelamım,
Hep gerçekçi olmuşum yoktur asla yalanım,
Şu Fanı Dünyada hep böyle gitsin kervanım.

Hayatta hiç bir zaman kötü olmak istemem,

Bakma böyle sessizce kalışıma
Gün gün içimde çoğaldı duygular
Engel olamıyorum göz yaşıma
Aklımdan geçtikçe eski anılar.

Gündüzün çiçek bahçeme çıkarım

Yine maziye daldım,
Eski günleri hatırladım,
Yılların nasıl geçtiğini
hiç anlamadım.

Ömrümün geri kalan bölümünün

Sen acı çekmenin, ne demek olduğunu biliyormusun?
Hiç sabahlara kadar oturup uykusuz gecelerin oldumu?
Uykusuzluktan, kan kırmızı göz yaşını siliyormusun?
Benim yüreğim sensiz üzgünken, senin yüreğin güldümü.?

***********************************************************************

Seni bahar yağmurlarıyla tanıdım,
O gün sırılsıklamdın
adeta tıtrıyordu bedenin,
Arabayı kaçırmıştın belliydi nedenin,

Acıdım dayanamadım sordum,