Bu gece bulutlar kadar hüzünlüyüm
karamı kara nereye vuracağını bilmeden
ağlamayı beklemekte gözlerim
nereye baksam sen,
başkası yok düşündüklerim
bu hırçınlığım, bu suskunluğum,
önce seni sevmekle başladı herşey
öyle güzeldiki gözlerini görmeden gözlerinde kaybolmak
sessiz sedasız sevmek seni
umut etmek güzel günleri
olurmu acaba demek bile heyecanlandırıyordu beni
sonunda aşk denilen şarkı düğümlenmişti dudaklarımda..
Şimdi aşka uçan kanatlarım
sevdaya değil ölüme yakın
uzaklarda görünen
küçük bir umudumuda bitirdin
yalmızlıktan da öte biyerdeyim
uçurumlarda sana uzanan bu ellerim
Bir gezegenin içinde buluyorum kendimi
evet dertleşicek o kadar insan var ki
ve bir zifiri çöküyor aydınlıklara
bir başıma kalıyorum ben yine karanlıklarda
ah be yalnızlık sende bırakta
haykırayım yalnızlığımı
Olamadık derde derman
yar yüzünden yar yüzünden
gülemedik yüzde her an
yar yüzünden yar yüzünden
güneşi çevirecektik çocukların yüzüne
Yaşamak ne güzel be sevdiceğim
sevmek ümit etmek ölümsüzleşmek
gözlerinin derinlerinde kaybolmak
yaşamak ne güzel be sevdiceğim
soluksuz nefes almak içinde varolmak
Çocuk yüreğimle
tren yolunun raylarına bırakırdım
oyuncaklarımı
ömrümün uzun çizgileri sanırdım
bitmeyen uzun yolculuğumdaki rayları
bu yolculuğumda anladım
Şu benim gönlüme sensizliği sor
geceler boyu dinmeyen gözyaşlarımı
sana ve yaptıklarına rağmen
seni nasıl sevdiğimi
bu zifiri karanlıkta
sana dinmeyen sevgime sor
Bir güneş gibi doğuyoruz aşkımızın dünyasına
aydınlatıyoruz bir bir karanlıkları
bir çocuğun üşüyen yüreğini ısıtıyoruz
ve gülümsüyoruz hayatın onca acılarına rağmen
biz başka bir dünya yaratmışız
ne acıların girebileceği
parkamı alıp
yağmurlara çıksamda artık
gökyüzü acılarımı
dindirecek taneciklerini
bulamıyor
ve ben direniyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!