Hikayemiz Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

4 Nisan Çiçekleri ile Başlayan Hikayemiz

Sararken kolların bedenimi yavaşça
Kokluyordum saçının her telini ve
teninin güzel kokusunu sineme çekerek
ömür boyu unutmak istemezcesine.....
Kollarımı boynuna dolarken
yanağına usulca bir buse kondurdum
sessizce kulağına seni seviyorum dedim..

ve sen''Yüzümü ellerinin arasına alıp
tebessümlü yarım gülüşünle
mavi gözlerindeki sönen ışığınla
biliyorum bi tanem seni hep sevdim''
ama gitmem gerek dedin..

Gözlerine baktım ağlamaklı ve çaresizce.
Belki direnir direnir'de gitmez diye
gitmeler'den dönecek diyen bin bir umutla....
Ellerin kayarken ellerimden yavaşça
Seni seviyorum hep seveceğim dedim sessizce...
İçimde bir umut....Bekledim............
belki..belki de gitmemek için direnir
gitmekten vaz geçer diye...
Yanımda kalmanı umutla bekleyerek...

Son busenin sıcaklığı duruyordu yanağımda.
Gözyaşlarımı akıtırken gönlüme ılık ılık
Başımı kaldırıp bir daha baktım ardından
umutla geri dönmeni bekleyerek....
Sessizce akıyordu gözlerimden yaşlar
köşeden dönecek diyen bin bir umutla...

VE SEN GİTMİŞTİN SESİZCE BENSİZ...
ebedi sonsuzluğa....

Hafiften bir poyraz rüzgar esti derinden,
Birden üşümeye başladı ellerim
senin yokluğunu hatırlatırcasına....
Düşerken kar taneleri kirpiklerime
Hayalin vardı gözlerimde ve
hala kokunu duyuyordum esen rüzgarlarda.
Fırtınalar eserken senin ardından...

Gecmişten buruk bir ses vardı hala kulağımda
Bizim için sevda türküleri söyleyerek
özlemini her gün biraz daha artarak
Sensizlik ekiyordu yüreğime.
İşte Bizim Hikayemiz
Rüzgarların uğultusuna karışan.
Yine 26 Nisan Yağmurlarıyla Son Bulmuştu...