Ne zordur azizim,
Sevdiğinle aynı hikâyede figüran kalmak…
Bir ömrü adamak,
Ve o ömrün sonunu izlemek, başkasının yanında... Bazı yaralar iyileşmiyor aslında, Sadece alışıyor insan… Ve bazen unuttuğunu sandığın bir söz, Ansızın kanatıyor eski bir izi. Hayat da şiir gibi belki… Her sokağında ayrı bir yara, Her köşesinde bitmeyen bir sızı var.
Kaybolmak kolay,
Ama en zor olan; kendini ararken
İçinden geçip giden sessiz çığlıkları susturmak...
Sevilmediğini anladığında
İçinde cenaze kaldırır insan...
Ve o günden sonra
Her tebessüm bir ağıttır aslında…
Delirme demesin kimse,
Çünkü bazı acılar
Akılla taşınmaz.
Kayıt Tarihi : 28.7.2025 14:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
☘️🌼
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!