Hidayet Şiiri - Hidayet Çelik

Gece 12, yine başlıyor nöbet
Sabaha dek anılara kes bir bilet
Gece, sükunet ve yalnızlığa davet
Bugün 24 Ekim farkında mısın Hidayet?

Bu gece de sabahı görmekse niyet
Başa sarıp sarıp anıları yad et
Uykunun saati de geçti nihayet
Yaş 30, kemale erdin mi Hidayet?

Hatırlamak bir nimet, unutamamak felaket
De ki: Canım hafızam ne olur biraz merhamet!
Bu böyle gitmez, gitmemeli ilelebet
30 senede usandın mı Hidayet?

Daha kaç kez yenileceksin, bu kaçıncı mağlubiyet?
Kazanmak hususunda sende hiç mi yok kabiliyet?
Yoksa bu noktada şanstan mı etmeli şikayet?
Yıllar yılı hep bahtsız mısın Hidayet?

"Bu çağın adamı değilim!" diye tutturdun bir zihniyet
"Sen çok iyi birisin." diyenlerde var mıydı samimiyet?
Bu devirde kâr etmiyormuş meğer şahsiyet
Sabret, çoğu gitti azı kaldı bee Hidayet!

30 sene olmuş, alışamadın, burası sana gurbet
Ondan da emin değilsin ya, sıla olur mu sana ahiret?
Hoş, sevip sevilince her yer insana cennet
Bunca zaman bir kez olsun sevildin mi Hidayet?

Ana-baba, eş-dost hepsi bekliyor senden mürüvvet
Ama bilmiyorlar mı ki bu işler nasip, kısmet
Bir de insan korkuyor, her tarafta bir ihanet
Bunca yıldır kime sadık kaldın sen Hidayet?

Elbet kimisine zahmet verdin kimisine kıymet
Oysa hepsinde aynıydı sendeki hassasiyet
Çokça sadakat, çokça aidiyet, çokça iffet
Kalbinle beynin ne savaşlar geçirdi bee Hidayet!

Yolun yarısına beş var, şairle aynı istikamet
El çok yaşamaya sen erken ölmeye hasret
Hâlâ nefes alıyorsak elbet bunda da var bir hikmet
Belki bir hoşsohbet belki bir hoş seda bee Hidayet!