Hicligin Eşiğinde Şiiri - Yaren Atalar

Hiçliğin Eşiğinde

Kaybolmak istiyorum, ama öyle değil,
Saklanmak değil bu, görünmemek değil.
Varlığımın kendisinden kurtulmak,
Beden denen zindanı bırakmak gibi.

Yitmek… rüyalardan bile düşmek,
Adımı anacak bir dilin kalmaması.
Bir zamanlar varmışım demesin kimse,
Sanki hiç doğmamışımcasına silinmek.

Yoklukta yok olmak… derin bir dua bu,
Sözcüklerin bile erişemediği bir uçurum.
Ne ben olayım, ne zaman, ne mekân…
Sadece suskun bir hiçlik yankılansın.

İçimde bir çığlık var, sesi yok,
Göğe yükselmez, yere de inmez.
Bir karanlık büyür damarlarımda,
Ve ben, o karanlığın doğurduğuyum belki.

İnsan dedikleri… ne çok yük yüklemiş,
Bir ad, bir geçmiş, bir gelecek yükü.
Ben hepsinden azad olmak istiyorum,
Sıfırlanmak… sonsuzlukta buhar olmak.

Ama yine de bir nefes...
Bilmem nereden kalan, bilmem neye direnen.
Tüm yokluk özlemine rağmen
Bir damla umut… ilâç mı, lanet mi, bilmem. Kaybolmak yitmek yok olmak istiyorum ben