gün, geceyle başlıyor bana;
ışığın ardında unutulmuş bir saat gibiyim.
bir otelin arka barında açıyorum gözlerimi—
kahve kokusu değil artık bu:
bu, kendini unutturmak isteyenlerin
teriyle, suskunluğuyla yoğrulmuş zamanın kokusu.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta