Sana demem gereken ne çok cümle vardı,
Ama her seferinde sustum,
Çünkü senin gözlerin,
Benim sessizliğimi bile anlayacak kadar derindi.
Bir "gitme" bile diyemedim ardından,
Çünkü kalmanı dilersen,
Zorla tutmuş olurum kalbinde olmayan bir yeri.
Ben ise, hep gönüllüydüm sevilmeye…
Ve seninle eksildim en çok bu yüzden.
Bir gün "özledim" demeni bekledim,
Oysa ben her gün seni özledim.
Ve her sabah,
Geceden arta kalan gözyaşlarıyla uyandım.
Hiç söyleyemediklerimle büyüdü içimde fırtına,
Bir "kalsaydın" kaldı dilimin ucunda.
Ama biliyorum,
Ne kadar çok sevilirse sevilsin,
Gidecek olan, gider…
Kayıt Tarihi : 9.7.2025 21:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!