Çağların Ötesinde Bir Yabancı

Çağların Ötesinde Bir Yabancı

Kendi çağına ne kadar bilgeydi,
Yüceliğiyle yükselirdi her an,
Ama şimdi,
Bildiği dünya yoksa,
Bilmediği hiçlikte o da bir hiçti.

Geçmişin tozlu sayfalarında saklı,
Bir zamanlar parlak yıldız,
Şimdi donuk bir anı,
Zamanın soğuk ellerinde un ufak.

Bilginin tacı düşmüş başından,
Sözcükler yitmiş anlamından,
Çağlar değişmiş,
O artık yabancı bu dünyaya,
Kendi öyküsünde kaybolmuş bir gölge.

Yüceydi, kutsaldı, seçilmişti,
Şimdi ise unutulmuş,
Bir eski rüyanın içinde,
Kimsesiz, sessiz, anlamsız.

Ve biz, onun ardında yürürken,
Kendi zamanımızda kayboluyoruz,
Bilgelik ve yücelik,
Unutulmanın kıyısında bir kez daha...