Hiç Kimse Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Resimlerde ki hiç kimseye yazdığım mektuplar,
Sevgili hiç kimsem diye başlayan,
Ama anlattığım şeylere bakınca mektupta
Sanki herşeyimmişsin gibicesine yazdığım.
Gidemediğim,
Kalamadığım.
Kestane kebap,
Acele cevap diye bir türlü bitiremediğim,
Ve hiç cevabı gelmeyen.
Artık ellerimin titrediğini hissettiğim anlardan,
Yazmaya mecalim kalmayıncaya kadar yazdığım,
Bir satır arasında sabahlayamadığım
Koklaya koklaya,
Gönül dolusu mektuplar.
Orta Dünya'nın göbeğinden çatlayan
Yarıklardan
Umuda umut sesi arayan,
Harf harf hasret doğuran,
Doğumun sancısına tutunup neşesini unutan insanlıktan,
Kendi dikenine batmış gülün ızdırabından,
Seni sorumlu tutmuyorum hiçbir şeyden diyen gün yüzlü,
Yüzü güneş yanığı yarlardan,
Mektup yazıyorum.
Zaman aşımına uğramış belki,
Tekrar tekrar yeniden yazılması gereken,
Pul resmi çizilmeli arkasına fiyakalı,
Alıcı yok,hiç kimse,
Gönderen; şiirlerde sabahlayan gizemli bir kadın,
Kadın işte,
Hiç kimsesiz,
Kimsesizler sultanı bir kadın.
Etlisi sütlüsü birbirine karışmış biraz,
Kafası alacalı,
Teşekkür etmeyi ihmal etmeyen,
Mektup yazmayı çok seven,
Ders gibi bir kadın.

Mine Yılmaz Sevinç
25 Mayıs 2023
17:15