Hiç bu kadar üşüyüp yalnız kalmadım

Kar yağıyor 23 Temmuz akşamında
Saçlarıma aklar düşüyor feryat figan
Hiç bu kadar üşüyüp yalnız kalmadım
Hiç bu kadar bağlanmamıştı elim kolum
Hiç bu kadar yaş dökmedim biçaresiz kalıp

Yalnız hissettim kendimi karardı dünyam
Ayakta duramıyor dizlerim titriyordu
İliklerime kadar buz tutmuş bedenim
Anam babam duyun haykırışımı sarın beni
Çaldı elimden gençliğimi hayallerimi sen

Kalbim dayanmıyor korkuyorum gölgemden
Yavaş yavaş morarıyor ellerim ayaklarım
Hafiften hafife donuyor tüm bedenim
Her saat başı ömrümden bir yıl alıyor
Odam loş dalıp dalıp gidiyorum anılara

Kabus gibi yağan kar uyandırıyor
Ne yapacağımı bilemiyorum
Boş boş gözlerle bakıyorum geleceğe
Kin nefret filizleniyor içimde
Gelecek baharları çalan sen

Evet sennnn

İ.Selin deniz