İnsan, kendi derisini deşerken düşündü. Dağlarının ardında yatan canavarla yüzleşti.
Yine, güzel sözlerine kanmayacaktı.
Ezelden beridir aynı sözü de vermekten sıkılmadı. Gözlerinden akan kanları silecek, savaşacaktı.
Bekledi dağın eteğinde; dizleri kan revan içinde, nasıl tırmanacaktı zaten?
Taşlara dönmüş kalbi, binlerce insanın...
Nasıl anlatacaktı, neyi anlatacaktı? Unutuverdi.
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta