(ÜSTAD BAHAEDDİN KARAKOÇ’UN HENÜZ HİÇ BİR YERDE YAYINLANMAMIŞ BU ŞİİRİ, İLK KEZ ANTOLOJİ'DE YAYINLANMAKTADIR VE BU ŞİİR, ÜSTAD'IN ANTOLOJİ OKUYUCULARINA ARMAĞANIDIR.)
Artık zevâl vakti, akşam oluyor;
Göklerin kapısı hâlâ aralık…
İnce bir sızıyla içim doluyor,
Her zaman sökmüyor gözükaralık.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
