hiç umudumuz da yokmuş gibi
hiçbir şeyimiz yok
yoktan var oluyoruz senle ben
bir cümlenin yapı taşında
bir duvar yazısında
aynı masaya baş koyuyoruz
uzayıp gidiyor çaresizlik
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta