Son Şiiri - Seymen Ayık

iğne deliğinden doğdu güneş
aydınlattı her yanımı
tenime işlercesine
ısıttı
güzelliğinden gözlerimi alamadığım
yıldızlara küstürecek kadar
ve aydınlandıkça yeryüzü
karanlığın sarhoşluğunu
aldı götürdü benden

yükseldikçe yaktı beni
kızdım
cehennem misali yandı içim
kaçmak istedim ondan
kapattım gözlerimi
çığlık çığlığa
martılara karışırcasına

söndü yavaşça
baş başa bıraktı beni yıldızlarla
sessiz
soğuk
yalnız
paralel bir cehennem gibi

siyahlık deccal gibi çöktü üstüme
ciğerimden aldı son nefesimi
ciğerlerimi dolduran
tenime işleyen güneş
gelmedi bana

titredim
dua ettim
tanrı benimle dalga geçti
bana gösterdi
kaçtığım o gölge
sonum olacak
elimden savrulan gül yaprakları arasında
kalan iki parça zümrüt
saplandı göğsüme
acıma son verdi

sen istedin
görmedin
sen istedin