Ne oldu ,
ayrılık bir buz soğuğu gibi sarınca dallarını ,
dökülünce çiçeklerin,
kuruyunca toprağın
beni mi hatırladın
ne oldu ?
Yollarda Umut olup ufka serilen,
Baharlarda çiçek olup dala dizilen,
Denizlerde dalga dalga kıyıyı döven
İçimdeki coşku sandım
Oysa SEN VARDIN.
Bahtıma sevginden bir çentik attım
Baktığım takvimler hep sana doğru
Engelmiş dikenmiş hiç sayıp aştım
Bu ömrün yolları hep sana doğru
Kimi zaman sevinç olup dökülen
Sana seni anlatmak
Anlatmak bendeki seni
Kalbimdeki sana, mümkün olsaydı eğer;
Yani kendi varlığından haberdar olmayan bir güle güzelliğini ifade edebilmek mümkün olsaydı.
Ya da bir balığın;
içinde yaşadığı suya ona olan ihtiyacını
Bazen diyorum
Alıp başımı gitsem çok uzaklara
Gidipte dönmesem bazen
Yüreğimi atıp bir boşluktan aşağı
Süzülüşünü
Yok oluşunu
Bikarar eyledin gönül perişan
Yollarına baka baka ağlarım
Olurmu ki halim bir gün ürüşan
İsmaille canım sana kurbanım
Bıraksalar beni engin sularda
Koyu bir gecenin tam ortasında
Kalbime dolan o his senmisin?
Maziden esen kar fırtınasında
Dünümü çığa atan senmisin?
Yadellere giden dert katarından
İçimde bir sızı her seher vakti ,
Odama bir hüzme sen doluyorsun
Ne zaman gitse elim kaleme ,
Satırın öznesi sen oluyorsun.
Kokular saçıyor bir hanımeli
Bir gün bende geçip
gideceğim sessiz sedasız ;
Ellerine bıraktığım
kırmızı gül goncası gibi
Boynu bükük bırakıp tüm
hatıraları ve tüm sevdaları
Ne tarafa baksam senden bir anı,
Aşkolsun diyorum!
Sensiz olmuyor...
İçimdeki kuşlar uçtu uçalı
Çekip gidesim var
Sensiz olmuyor...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!