Erguvan çiçeğinin hüzün yazında
Dallarını basan alı moru ben olsam
Bir hüzzam bestenin es durağında
Gönlüne değen bir notada ben olsam
Ne olurdu bir kez doğsam bahar ufkuna
Farkındamısın?
Sensiz de geçiyor günler,
Biraz eksik, biraz yarım
Ne farkeder,
Kendime, sana değil intizarım
Kara bulutlar gibi
Bırak bülbül olayım
Konayım dallarına
İncitmez dikenlerin
Batsa yanan bağrıma
Kızıla boyanan o matem yaprağının
Yangınını hissedip
Hangi merhem çare olur gönül yarana
Söyle üşenmeden yapar gelirim
Vuranı boşverde bak sen sarana
Dilimden zehirleri yıkar gelirim
İster bir çığ iste umut dağından
Yüreğimin hüzün renkli
İnce sızısı
Git hadi
Alışkınım ben yalnız kalmalara
Yokluğunun uçurumundan yuvarlanmaya
Alışkın bu yürek yaralanmalara
Güz Rengi hatıralar yıkıp gittiğinden beri,
Kül rengi bulutlar ağlar sensiz yalnızlığıma...
Bir an olsada düşün,senden ne kaldı geri,
Hangi teselli yoldaş olur sessiz ıssızlığıma.
Kifayetsiz ifade düşsede sözlerimden,
Tek başıma sıgındıgım bir yalnızlık limanında karşımda ulu bir çınar ve ben tek başıma önümden gelip geçen kalabalıgın arasında küçüldükçe küçülmüş, orada yalnızlık çaresizlik arası bir başına kalmış elindeki kırıntıları sayan bir çocuk ...
Soruyorum kendi kendime nereye bu yolculuk , yolun sonunda ne var bu içimdeki kalp ağrısı neden , neden bu dinmek bilmeyen kalp sızısı önünden geçen bu yoldan kaç kez gectin , ne heyecanlar yaşadın bu yollarda, ne hüzünler yaşadın , ne gözyaşları bıraktın bu kaldırımlarda , kimi zaman içindeki çoşkuyla ezdigin, kimi zaman çaresizliklerin ve telaşlarınla altında ezildigin bu caddeler bu sokaklar, hayat denilen bu sahneye adım attıgın sevdiklerini birer birer bağrına verdigin bu şehir neden bu kadar yabancı bana....
Dönüp bakıyorum kendime , soğuktan tir titreyen bu vücudumu yakan şey ne ve bana sılada gurbet duygusunu yaşatan bu özlem , dinermi... Gönlüm başka yerlerde başkasının yanında ve ben burada ağlamaklı , yalnız çaresiz bir çocuk edasıyla bir başıma.
Kim anlar içimdeki duyguları, kim ağladıgım zaman senin gibi sarılır taaa yüreğime sımsıcak sevgi dolu , Gözlerine baktığım zaman kim bakar benim gibi , ve kaldırımda bir başına bu çaresiz cocuk yureğini kim sarar sarmalar şefkatiyle senin gibi.
Kalabalığa bakıyorum yine gözlerim seni arıyor , gönlüm diğer yarısını arıyor ama sen yoksun bu kalabalık ama sensiz ıssız kalmış bana yabancı bu şehirde.
Kalkıyorum yerimden içimde tarifsiz bir burukluk akşam çökmüş bu şehirde. Çocuklugumu gençliğimi umutlarımı hüzünlerimi sevinclerimi gözyaşlarımı bıraktıgım o kaldırımlarda yuruyorum . Her adımda sana yaklaşır gibi sen yanımdaymıssın gibi .
Yalan sevdalardan vazgeçtim artık,
Tutkuyla bağlanan gönül istemem
Başlattın içimde sonsuz kuraklık
Bakışından kopacak katre istemem..
Gönül evim harab olup yıkılsa sensiz
Bilseydim apansız gideceğini
Silerdim gönlümden tüm şiirleri
Yüzümü çevirip karanlıklara
Görmezdim gam rengi o gözlerini
Bir martının yüreğine gömüp sevdamı
Senden ayrı düşmüş şu ıssız gönlüm
Bir uzak yıldıza benzer mesela
Yaksın mesafeler vuslatla söndüm
Korlara kar döksen Gelsen Mesela
Çiğnediğim yollar altında kalsam
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!