Kir tutmuş kapıları, ahşap bir ev vardı.
Bir masa, iki sandalye, sigara izmaritleri…
Bakındım durdum etrafa; gören birileri vardı.
Benim gördüklerim ise hezeyanlardı.
Etrafımda kırık-dökük insan silüetleri,
varoluşun ağırlığı altında ezilmişlerdi sanki.
Gölgelerin ardına sığınmıştı birileri.
Hayal miydi bu?
Yoksa gerçekliğin ta kendisi mi?
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!